Ideą Festiwalu Pianistycznego jest promocja wybitnych młodych pianistów, zarówno polskich, jak i zagranicznych. Tak też został przygotowany program tegorocznej edycji festiwalu, którego bohaterami będą młodzi wirtuozi mający już na swoim koncie międzynarodowe nagrody w najważniejszych konkursach muzycznych.
W programie znalazł się również koncert, poświęcony w szczególności najmłodszym melomanom, którzy będą mieli możliwość odwiedzenia sali Filharmonii Narodowej wraz ze swoimi rodzicami. Tak został zaplanowany koncert na dwa fortepiany Piotruś i Wilk Sergiusza Prokofiewa, z udziałem najwybitniejszego dziś duetu fortepianowego na świecie Paratore Brothers i jednego z najlepszych polskich aktorów, Krzysztofa Kolbergera w roli narratora.
13 listopada 2004, sobota, godz. 12.00
Zamek Królewski – Sala Wielka
Plac Zamkowy 4
Domenico Scarlatti (1685-1757)
Sonata C-dur Pastorale moderato
Sonata E-dur Andante commodo
Ludwig van Beethoven (1770-1827)
Sonata cis-moll Nr. 14 “Mondscheinsonate”
Adagio sostenuto
Allegretto
Presto agitator
Sergej Rachmaninoff (1873-1943)
Preludia:
cis-moll op. 3 Nr. 2
gis-moll op. 32 Nr. 12
g-moll op. 23 Nr. 5
przerwa
Franz Schubert (1797-1828)
Sonata a-moll op. posth. D 537
Allegro ma non troppo
Allegro quasi andantino
Allegro vivace
Franz Schubert / Franz Liszt (1822-1886)
Lieder für Klavier bearbeitet
Ständchen
Aufenthalt
Erlkönig
Victor Emanuel von Monteton – fortepian
Victor Emanuel von Monteton
Urodził się w 1984 roku. Pierwsze lekcje gry na fortepianie otrzymał już w wieku 3, 5 lat. Wkrótce potem rozpoczął koncertowanie i natychmiast zwrócił na siebie uwagę mediów i szerokiej publiczności. Artysta pochodzi ze starej francuskiej rodziny hrabiowskiej. Lekcje muzyki pobierał u Jiri Malata w Pradze, następnie u Petera Eichera w Mancheim i Jormy Panuli w Helsinkach oraz w szkole muzycznej w Karslruhe u prof. Olgi Rissin-Morenovej, gdzie w lutym 2004 roku ukończył studia z dyplomem suma cum laude. W krótkim czasie młodemu artyście udało się wybił się ponad status „cudownego dziecka”. Dzisiaj należy do niezwykle wszechstronnych i bardzo wykształconych muzyków. Jego interpretacje klasycznej i romantycznej literatury fortepianowej zostały niezwykle wysoko ocenione dzięki jego niezwykłemu zaangażowaniu artystycznemu i wielkiemu temperamentowi. Wśród wielu orkiestr i zespołów, z którymi związana jest kariera młodego artysty należą: Orkiestra Symfoniczna w Pradze i St. Petersburgu, Salzburger Mozarteum, Berlińska Filharmonia Kameralna, Orkiestra Filharmonii Stuttgartskiej, Orkiestra Kameralna z Saint Paul oraz Charleston Symphony Orchestra. W 1998 roku ukazał się debiut fonograficzny pianisty, płyta CD z utworami Mozarta, wydana prze EMI. Artysta nagrał także I i V Koncert fortepianowy L. v Beethovena z orkiestrą Academy of St. Martin in the Fields pod batutą Sir Neville Marinera dla BMG Classics. W listopadzie 2001 zadebiutował z orkiestrą kameralną w palatyńskim kurorcie, z którą wystąpił na tournee w Niemczech i Stanach Zjednoczonych, grając i dyrygując Mozarta i Beethovena od fortepianu. Za swoje niezwykłe sukcesy został wielokrotnie nagradzany, między innymi Europejską Nagrodą Kultury „Prix de l’Espoir d’Europe” w Paryżu w 1999, Nagrodą Kultury Europejskiej
i Wspólnoty Gospodarczej „Pro Europa” w Luzernie w 2003, Nagrodę Kulturalną w Baden w 2004. We wrześniu 2004 w Kaisersaal we Frankfurcie otrzymał Europejską Nagrodę Młodych Artystów w dziedzinie dyrygentury za swoje zasługi jako niezwykle obiecujący młody dyrygent.
13 listopada 2004, sobota, godz. 16.00
Zamek Królewski – Sala Wielka
Plac Zamkowy 4
Johann Sebastian Bach (1685-1750)
Partita B-dur Nr. 1 BWV 825
Leos Janácek (1854-1928)
Sonate „1.X.1905”
przerwa
Olivier Messiaen (1908-1992)
Trois regards aus „Vingt regards sur l’enfant Jesu”
Franz Schubert (1797-1828)
Klaviersonate c-moll D 958
Martin Helmchen – fortepian
Martin Helmchen
Kilkunastokrotny zwycięzca prestiżowych konkursów pianistycznych, między innymi Clara Haskil Competition
w Szwajcarii w 2001 roku, od lat występuje w największych salach koncertowych Europy. Polskę odwiedza po raz pierwszy. Martin Helmchen urodził się w 1982 roku w Berlinie. Jest studentem „Hochschule für Musik und Theater” w Hanowerze. W 2001 roku został stypendystą Jütting –Stiftung Stendal, a w 2002 roku – „Studienstiftung des Deutschen Volkes”.
W latach 1989 –97 artysta osiem razy otrzymał pierwszą nagrodę na konkursie pianistycznym Steinway’a w Berlinie i Hamburgu. W 2001 roku został zwycięzcą prestiżowego Clara Haskil Competition w Szwajcarii. Zdobył także pierwszą nagrodę na „II Internationaler Seiler –Klavierwettbewerb” w Kitzingen, w tym nagrodę specjalną za najlepszą interpretację utworu Chopina. W konkurencji krajowej niemieckiego konkursu „Jungend musiziert” pianista został uhonorowany pierwszą nagrodą osiem razy. Liczne koncerty Martina Helmchena odbywają się w najbardziej prestiżowych salach koncertowych Europy. Pianista koncertował także w Austrii, Włoszech, Wielkiej Brytanii, Irlandii, Belgii, Luksemburgu, Norwegii, Polsce, Słowenii, Maroko, Malezji i Izraelu. Martin Helmchen jest artystą zapraszanym na największe europejskie festiwale muzyczne, miedzy innymi Klavierfestival Ruhr, Kissinger Sommer, Kammermusikfest Lockenhaus, Rheingau –Musikfestival. Wśród najciekawszych doświadczeń muzycznych młodego pianisty znalazła się współpraca z największymi orkiestrami (m.in: Deutsches Sinfonie –Orchester Berlin, Radio –Sinfonie –Orchester Stuttgart, Orchestre de Chambre de Lausanne) i najwybitniejszymi dyrygentami (Lawrence Foster, Christoph Poppen, Sebastian Weigle i Vladimir Jurowski). Martin Helmchen odnosi także sukcesy na polu muzyki kameralnej, współpracując między innymi z takimi artystami, jak: Gidon Kremer, Christian Tetzlaff, Isabelle Faust, Daniel Hope, Tabea Zimmermann, Mario Brunello, Sharon Kam czy Lars Vogt.
13 listopada 2004, sobota, godz.20.00
Sala Filharmonii Narodowej
ul. Sienkiewicza 10
Clara Schumann (1819-1896)
Soirées musicales op. 6
Robert Schumann (1810-1856)
Davidsbündlertänze op. 6
przerwa
Aleksander Skriabin (1872-1915)
3 Etüden op. 65
Johannes Brahms (1833-1897)
Fantasien op. 116
Mihaela Ursuleasa – fortepian
Mihaela Ursuleasa
Laureatka prestiżowego Clara Haskil Competition w 1995 roku, finalistka XIV Międzynarodowego Konkursu im. Fryderyka Chopina w 2000 roku. Mihaela Ursuleasa urodziła się w 1978 roku w Brasov, w Rumunii. Publiczne koncerty dawała już mając siedem lat, a jako ośmiolatka zrealizowała swoje pierwsze nagranie. Wkrótce potem zdobyła drugą nagrodę na International Piano Competition
w Senigallii. Za radą sławnego dyrygenta Claudio Abbado pianistka rozpoczęła studia u profesora Heinza Medjimoerca w Konserwatorium Wiedeńskim. Decyzja ta zaowocowała w 1995 roku, kiedy pianistka, w wieku lat 16, wygrała prestiżowy Clara Haskil Competition w Vevey w Szwajcarii. Artystka dawała recitale w najważniejszych salach koncertowych świata, takich jak Concertgebouw
w Amsterdamie, Filharmonii kolońskiej, Konzerthaus w Wiedniu, Tonhalle w Zürichu i Carnegie Hall w Nowym Jorku. Występowała między innymi z St. Paul Chamber Orchestra pod batutą Hugo Wolffa, Amsterdam Concertgebouw Orchestra, pod dyrekcją Kurta Sanderlinga, Deutsche Kammerphilharmonie Bremen, pod batutą Paavo Järvi, Academy of St. Martin in the Fields oraz z Sir Neville Marrinerem, Gothenburg Symphony Orchestra i dyrygentem Neeme Järvi. Dużym sukcesem zakończył się debiut Mihaeli Ursuleasy w Londynie podczas Harrods International Piano Series w South Bank Centre. Pianistka brała udział w Schubertiade i Schwetzinger Festpiele. Regularnie występuje także z recitalami w wiedeńskim Konzerthaus. W Stanach Zjednoczonych uchodzi za jedną z najbardziej interesujących młodych pianistek. W grudniu 2000 artystka odebrała nagrodę słuchaczy II Programu Polskiego Radia za najwybitniejszą osobowość XIV Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. F. Chopina w Warszawie.
14 listopada 2004, niedziela, godz. 12.00-14.00
Zamek Królewski – Sala Wielka
Plac Zamkowy 4
Prezentacja młodych polskich pianistów
Fryderyk Chopin (1810-1849)
Barkarola Fis-dur op. 60
Claude Debussy (1862-1918)
Images 1: Reflets dans l’eau, Hommage à Rameau, Mouvement
Sergiusz Prokofiew (1891-1953)
Sonata Nr.6 op. 82 – Allegro moderato – Allegretto – Tempo di valzer lentissimo – Vivace
Marlena Maciejkowicz – fortepian
przerwa
Fryderyk Chopin (1810-1849)
Ballada As-dur op. 47 nr3
Nokturn E-dur op.62 nr2
Franciszek Liszt (1811-1886)
Parafraza Rigoletto
Etiuda Koncertowa f-moll
La Leggierezza nr2
Claude Debussy (1862-1918)
Estampes:
– Pagodes
– Wieczór w Grenadzie
– Ogrody w deszczu
Karol Szymanowski (1882-1937)
Wariacje b-moll op.3
Rafał Blechacz – fortepian
Marlena Maciejkowicz
Zwyciężczyni X Johannes Brahms Competition
w Austrii w 2003 roku. Marlena Maciejkowicz urodziła się 4 kwietnia 1977 roku w Szczecinie. W roku 1979 wyemigrowała z rodzicami do Niemiec. Od czterech lat mieszka we Włoszech. Naukę gry na fortepianie rozpoczęła w wieku 5 lat u swojej mamy. W roku 1987 zajęła I miejsce w Konkursie Pianistycznym „Steinway” w Hamburgu, a w 1988 I miejsce w Konkursie „Jugend musiziert” w Hanowerze. W latach 1993 –1995 była studentką Wyższej Szkoły Muzycznej Hanowerze w klasie profesora Konrada Meistera. W 1994 otrzymała nagrodę wyróżnienia w „Konkursie Chopinowskim niemieckich wyższych szkół muzycznych”. W latach 1996 –1997 podjęła dalsze studia u profesora Michela Beroffa we Freiburgu. W latach 1997 –2001 studiowała fortepian na Uniwersytecie „Mozarteum Salzburg” w klasie profesora Hansa Leygrafa. Studia te ukończyła dyplomem koncertowym z wyróżnieniem. W roku 2000 była stypendystką „Bösendorfer – Austria”, a w roku 2001 – Uniwersytetu Salzburg Mozarteum. W roku 2003 otrzymała I nagrodę na X Johannes Brahms Competition w Austrii. W roku 2004 zajęła III miejsce w Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym „Concerti in Villa 2004″ w Vicenza we Wloszech. Od roku artystka 1987 daje regularne koncerty solistyczne i z orkiestrą. Ukończyła Kursy Mistrzowskie m. in. u Karla Ulricha Schnabela, Alexandra Lonquicha, Haliny Czerny –Stefanskiej, Eli Perrotta, Niny Tichman i Lary Vodovoz.
W roku 2002 artystka nagrała płytę CD z Etudes –tableaux Rachmaninowa, którą wydała wytwórnia Ars musici.
Rafał Blechacz
Zdobywca I miejsca na Konkursie Pianistycznym w Casablance w 2004 roku i II nagrody (I nie przyznano) na V Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym w Hamamatsu w Japonii. Artysta urodził się w 1985 roku. Naukę gry na fortepianie rozpoczął w wieku lat 5. Rafał Blechacz studiuje w Akademii Muzycznej im. Artura Rubinsteina w Bydgoszczy w klasie profesor Katarzyny Popowej –Zydroń. Od 1994 roku bierze udział w krajowych i międzynarodowych konkursach pianistycznych, gdzie zdobywa liczne nagrody, między innymi: I nagrodę i Grand Prix w konkursie Rydwan Apollina w Gorzowie w 1996 roku, II miejsce na II Międzynarodowym Konkursie Artur Rubinstein in Memoriam w Bydgoszczy w 2002 roku.
W 2002 roku został także laureatem Estrady Młodych XXXVI Festiwalu Pianistyki Polskiej w Słupsku i stypendystą Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Rafał Blechacz koncertował w wielu miastach w kraju i za granicą. Dokonał nagrań dla Telewizji Polskiej. Obecnie artysta przygotowuje się do udziału w Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. F. Chopina w Warszawie, który odbędzie się w 2005 roku.
14 listopada 2004, niedziela, godz.16.00
Sala Filharmonii Narodowej
ul. Sienkiewicza 10
Koncert rodzinny
Sergiusz Prokofiew (1891-1953)
„Piotruś i wilk” op.67 – bajka na dwa fortepiany
Przerwa
Darius Milhaud (1892-1974)
Scaramouche op. 165b
Johannes Brahms (1833-1897)
Tańce węgierskie
Witold Lutoslawski (1913-1994)
Wariacje na temat Paganiniego
Anthony i Joseph Paratore – fortepiany
Krzysztof Kolberger – narrator
Anthony i Joseph Paratore
Anthony i Joseph Paratore uchodzą obecnie za jeden z wiodących duetów fortepianowych na świecie. Amerykańscy pianiści występowali z najlepszymi orkiestrami, takimi, jak Berlin Philharmonic, Boston Symphony, Chicago Symphony, New York Philharmonic, Detroit Symphony, San Francisco Symphony, Vienna Philharmonic, London Symphony, a także orkiestrami filharmonii z Warszawy, Rotterdamu i Amsterdamu. Mieli zaszczyt współpracować z najsławniejszymi dyrygentami, jak choćby Pierre Boulez, Seiji Ozawa, Georg Solti, Christoph von Dohnanyi, Esa Pekka Salonen, Rafael Fruhbeck de Burgos czy David Zinman. Ich występy zaprowadziły ich w różne zakątki globu, między innymi na festiwale w Salzburgu, Lucernie, Wiedniu, Berlinie, Lincoln Center’s Mostly Mozart, Spoleto Festival w Stanach Zjednoczonych, w Australii, Izraelu i Azji. Artyści często pojawiają się w programach telewizyjnych w Stanach Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii, Francji, Niemczech, Austrii i Polsce. W ciągu wielu lat swojej kariery bracia Paratore mieli zaszczyt koncertować dla prezydenta Niemiec, Włoch oraz dla prezydenta Jimmy Cartera na specjalnym koncercie w Białym Domu. Bracia Paratore uprawiają nie tylko muzykę poważną. Współpracują między innymi ze słynnym jazzmanem Dave Brubeckiem. Byli pierwszymi wykonawcami jego kompozycji „Point of Jazz”. Różnorodny repertuar braci Paratore obejmuje zarówno standardy literatury muzycznej na cztery ręce i dwa fortepiany, jak i utwory powstające współcześnie, nierzadko specjalnie dla dwójki pianistów.
Krzysztof Kolberger
Wybitny polski aktor i reżyser teatralny. Studia w warszawskiej PWST ukończył w 1972 roku. Wkrótce potem został zaangażowany do warszawskiego Teatru Narodowego, gdzie zagrał szereg ról romantycznych, m.in. w „Dziadach”, „Wacława dziejach”
i „Weselu”. Na deskach innej sceny stolicy, w Teatrze Ateneum, wystąpił w „Fantazym”, „Detektywie”, „Oleannie” i „Dzieciach mniejszego Boga”. W teatralnym dorobku Krzysztofa Kolbergera na uwagę zasługują ponadto dwie sztuki Agnieszki Osieckiej: „Niech no tylko zakwitną jabłonie” i „Apetyt na czereśnie”, a także wieczór poetycki „Cierń proroczy”, oparty na wierszach Czesława Miłosza. Na dużym ekranie swoje najwybitniejsza role zagrał w filmach „Kontrakt” reż. Krzysztof Zanussi (1980), „Na straży swej stać będę” reż. Kazimierz Kutz (1983), „Kornblumenblau” (1988) reż. Leszek Wosiewicz, „Ostatni prom” reż. Waldemar Krzystek (1989), „Kuchnia polska” (1991, także serial tv) Jacka Bromskiego, „Ucieczka” reż. Livia Gyarmathy (1996, produkcja węgierska), „Kroniki domowe” reż. Leszek Wosiewicz (1997). Wystąpił także w filmach: „Hotel klasy lux”
reż. Ryszard Ber (1979), „Dziewczęta z Nowolipek” (1985) i „Rajska jabłoń” (1986) w reż. Barbary Sass, „Dwa księżyce” reż. Andrzej Barański (1994). Telewidzowie pamiętają także Krzysztofa Kolbergera z ról w spektaklach Teatru Telewizji, takich jak „Lucy Crown”, „Romeo i Julia” czy „Popiół i diament”, a także z seriali „Najdłuższa wojna nowoczesnej Europy”, „Rzeka kłamstwa”, „Modrzejewska”, „Ekstradycja”. Popularność zapewniły mu nie tylko role filmowe, telewizyjne i teatralne, ale również radiowa audycja „Strofy dla ciebie” („Lato z radiem”). Krzysztof Kolberger zajmuje się także reżyseria teatralną. Wystawił „Krakowiaków i górali” – najpierw w Operze Wrocławskiej, a później w Teatrze Wielkim w Warszawie. Teatr Wielki użyczył mu swej sceny także na inscenizację „Nędzy uszczęśliwionej”. Wyreżyserował też „Żołnierza królowej Madagaskaru” w Operze Szczecińskiej oraz spektakl „Królewna Śnieżka i siedmiu krasnoludków”.
14 listopada 2004, niedziela, godz.20.00
Sala Filharmonii Narodowej
ul. Sienkiewicza 10
Joseph Haydn (1732-1809)
Sonata e-moll Hob. XVI:34
Robert Schumann (1810-1856)
Kreisleriana op.16
przerwa
Franz Schubert (1797-1828)
Four Impromptus op. 90, D 899
– c-moll
– Es-Dur
– Ges-Dur
– As-Dur
Ferenc Liszt (1811-1886)
Mephisto Valse A-dur Nr. 1
Christina Marton – fortepian
Cristina Marton
Laureatka I nagrody Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego Marthy Argerich, a także Arthur Schnabel Competition w Berlinie, Geza Anda Competition w Zürichu, Clara Schumann Competition w Düsseldorfie, Mozart Competition w Salzburgu. Urodzona w Rumunii pianistka koncertowała w najsłynniejszych salach koncertowych na całym świecie takich, jak: Berliner Philharmonie, Berliner Konzerthaus, Auditorio Nacional de Madrid, Taipei National Hall, Teatro Colón de Buenos Aires. Pianistka występuje jako solistka z doskonałymi orkiestrami, pośród których wymienić można: Orchestre della Svizzera –Italiana, Berliner Symphoniker, Orquesta del Teatro Colón de Buenos Aires, Mozarteum Orchester Salzburg. Współpracuje z uznanymi dyrygentami, na czele z Sandorem Vegh, Jamesem Judd, Dennisem Russel Daviesem, Jörgiem Faerberem, Christophem Poppenem. Jej występów można słuchać na największych światowych festiwalach: Schlesvig –Holstein Music Festival, Festival d’Echternach Luxemburg, Klavierfestival Ruhr, Martha Argerich Project Lugano, International Festival Kyoto, Festival en Blanco y Negro Mexico City, Spoleto Festival w Stanach Zjednoczonych i innych. W duecie fortepianowym z Aglaią Bätzner artystka zdobyła pierwszą nagrodę na Murray Dranoff Two Piano Competition w Miami oraz na Chamber Music Competition w Caltanisseta we Włoszech. Martha Argerich zaprosiła Cristinę Marton do udziału w koncertach podczas międzynarodowych festiwali „Martha Argerich and Friends Festivals” w 2000 roku w Pescarze, w 2001 roku w Taipei, w 2002 roku w Lugano i rok później w Buenos Aires, gdzie Cristina Marton brała udział w koncercie, grając na dwa fortepiany z Marthą Argerich.
